37وَ مِنْ آیاتِهِ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لاتَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلّهِ الَّذِی خَلَقَهُنَّ إِنْ کُنْتُمْ إِیّاهُ تَعْبُدُونَ
38فَإِنِ اسْتَکْبَرُوا فَالَّذِینَ عِنْدَ رَبِّکَ یُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ هُمْ لایَسْأَمُونَ
39وَ مِنْ آیاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خاشِعَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیاها لَمُحْىِ الْمَوْتى إِنَّهُ عَلى کُلِّ شَىْء قَدِیرٌ
ترجمه:
37 ـ از نشانه هاى او شب و روز و خورشید و ماه است، براى خورشید و ماه سجده نکنید، براى خدائى که آفریننده آنهاست سجده کنید، اگر مى خواهید او را عبادت نمائید.
38 ـ هر گاه (از عبادت پروردگار) تکبر کنند کسانى که نزد پروردگار تواند شب و روز براى او تسبیح مى گویند، و خسته نمى شوند.
39 ـ از آیات او این است که زمین را خشک و خاضع مى بینى، اما هنگامى که آب بر آن مى فرستیم به جنبش در مى آید و نمو مى کند، همان کس که آن را زنده کرد مردگان را نیز زنده مى کند، او بر هر چیز تواناست.