41وَ یا قَوْمِ ما لِی أَدْعُوکُمْ إِلَى النَّجاةِ وَ تَدْعُونَنِی إِلَى النّارِ
42تَدْعُونَنِی لِأَکْفُرَ بِاللّهِ وَ أُشْرِکَ بِهِ ما لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ إِلَى الْعَزِیزِ الْغَفّارِ
43لاجَرَمَ أَنَّما تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِى الدُّنْیا وَ لا فِى الْآخِرَةِ وَ أَنَّ مَرَدَّنا إِلَى اللّهِ وَ أَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحابُ النّارِ
44فَسَتَذْکُرُونَ ما أَقُولُ لَکُمْ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ
45فَوَقاهُ اللّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا وَ حاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذابِ
46النّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْها غُدُوّاً وَ عَشِیّاً وَ یَوْمَ تَقُومُ السّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذابِ
 
ترجمه:
41 ـ اى قوم من! چرا من شما را به سوى نجات دعوت مى کنم، اما شما مرا به سوى آتش فرا مى خوانید؟!
42 ـ مرا دعوت مى کنید که به خداوند یگانه کافر شوم و همتائى که به آن علم ندارم براى او قرار دهم، در حالى که من شما را به سوى خداوند عزیز غفّار دعوت مى کنم!
43 ـ قطعاً آنچه مرا به سوى آن مى خوانید، نه دعوت (و حاکمیتى) در دنیا دارند و نه در آخرت، و تنها بازگشت ما در قیامت به سوى خداست; و مسرفان اهل آتشند.
44 ـ و به زودى آنچه را به شما مى گویم به خاطر خواهید آورد! من کار خود را به خداو وامى گذارم که خداوند نسبت به بندگانش بیناست»!
45 ـ خداوند او را از نقشه هاى سوء آنها نگه داشت، و عذاب شدید بر آل فرعون وارد شد.
46 ـ (عذاب آنها) آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه مى شوند; و روزى که قیامت بر پا شود (مى فرماید:) «آل فرعون را در سخت ترین عذابها وارد کنید»!