در بعضى از روایات از پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) نقل شده: الصِدِّیْقُونَ ثَلاثَهٌ «حَبِیْبُ النَّجارُ» مُؤْمِنُ آلِ یس الَّذِى یَقُولُ «إِتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ اتَّبِعُوا مَنْ لایَسْأَلُکُمْ أَجْراً» وَ هُمْ مُهْتَدُون وَ «حزقِیلُ» مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ «عَلِىُّ بْنُ أَبِیْطالِب»(علیه السلام) وَ هُوَ أَفْضَلُهُمْ: «بسیار راستگویان، سه کس بودند: «حبیب نجّار»،
مؤمن آل یس همان کسى که به مردم (انطاکیه) مى گفت: از فرستادگان خدا پیروى کنید، از کسانى پیروى کنید که پاداشى از شما نمى خواهند و خود هدایت یافته اند، و «حزقیل»، مؤمن آل فرعون، و «على بن ابى طالب»(علیه السلام) و او از همه برتر است».
این حدیث هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل سنت به چشم مى خورد.(1)
به راستى این هر سه، در بحرانى ترین لحظات به پیامبران الهى ایمان آوردند و پیشگام و پیشقدم بودند، و شایسته نام صدّیقند، آنها در رأس کسانى قرار دارند که پیامبران الهى را تصدیق کردند، مخصوصاً على(علیه السلام) که از آغاز عمر تا پایان، همواره یار و یاور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) بود، و در حیات پیامبر(صلى الله علیه وآله) و حتى بعد از رحلت او، فداکارى و ایثارگرى را به آخرین حد ابراز داشت.

* * *

1 ـ «صدوق» در «امالى» و «ابن حجر» نیز آن را در فصل ثانى از باب 9 از «صواعق» آورده است. (امالى صدوق، صفحه 476، حدیث 18).