10إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنادَوْنَ لَمَقْتُ اللّهِ أَکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِیمانِ فَتَکْفُرُونَ
11قالُوا رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَ أَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنا بِذُنُوبِنا فَهَلْ إِلى خُرُوج مِنْ سَبِیل
12ذلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذا دُعِىَ اللّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَ إِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلّهِ الْعَلِىِّ الْکَبِیرِ
ترجمه:
10 ـ کسانى را که کافر شدند، روز قیامت صدا مى زنند که عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان، بیشتر است، چرا که به سوى ایمان دعوت مى شدید، ولى انکار مى کردید!
11 ـ آنها مى گویند: «پروردگارا! ما را دو بار میراندى، و دو بار زنده کردى; اکنون که به گناهان خود معترفیم; آیا راهى براى خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد»؟
12 ـ این به خاطر آن است که وقتى خداوند به یگانگى خوانده مى شد، انکار مى کردید، و اگر براى او همتائى مى پنداشتند، ایمان مى آوردید; اکنون داورى مخصوص خداوند بلند مرتبه است (و شما را مطابق عدل خود کیفر مى دهد).