49فَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنّا قالَ إِنَّما أُوتِیتُهُ عَلى عِلْم بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لایَعْلَمُونَ
50قَدْ قالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَما أَغْنى عَنْهُمْ ما کانُوا یَکْسِبُونَ
51فَأَصابَهُمْ سَیِّئاتُ ما کَسَبُوا وَ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئاتُ ما کَسَبُوا وَ ما هُمْ بِمُعْجِزِینَ
52أَ وَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیات لِقَوْم یُؤْمِنُونَ

 ترجمه:
49 ـ هنگامى که انسان را زیانى رسد، ما را (براى حل مشکلش) مى خواند; سپس هنگامى که از جانب خود به او نعمتى دهیم، مى گوید: (این نعمت را به خاطر کاردانى خودم به من داده اند); ولى این وسیله آزمایش (آنها) است، اما بیشترشان نمى دانند.
50 ـ این سخن را کسانى که قبل از آنها بودند نیز گفتند، ولى آنچه را به دست مى آوردند براى آنها سودى نداشت!
51 ـ سپس بدى هاى اعمالشان به آنها رسید; و ظالمان این گروه =] اهل مکّه [نیز به زودى گرفتار بدى هاى اعمالى که انجام داده اند خواهند شد، و هرگز نمى توانند از چنگال عذاب الهى بگریزند.
52 ـ آیا آنها ندانستند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یا تنگ مى سازد؟! در این، آیات و نشانه هائى است براى گروهى که ایمان مى آورند.