بسیارى از مفسران اسلام، اعم از شیعه و اهل سنت، این روایت را در تفسیر آیه «وَ الَّذِی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ» نقل کرده اند که: منظور از «الَّذِی جاءَ بِالصِّدْقِ» پیامبر(صلى الله علیه وآله) است و منظور از «صَدَّقَ بِهِ» على(علیه السلام) مى باشد.
مفسر بزرگ اسلام، «طبرسى»، در «مجمع البیان» و «ابوالفتوح رازى» در تفسیر «روح الجنان»، آن را از ائمه اهلبیت(علیهم السلام) نقل کرده اند.
اما جمعى از علما و مفسران اهل سنت آن را از «ابو هریره» از پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) یا از طرق دیگر از جمله:
«علامه ابن مغازلى» در «مناقب»، «علامه گنجى» در «کفایة الطالب»، «قرطبى» مفسر معروف، در تفسیرش، «علامه سیوطى» در «درّ المنثور» و همچنین «آلوسى» در «روح المعانى».(1)
همان گونه که قبلاً نیز اشاره کردیم، این گونه تفسیرها براى بیان روشن ترین مصداق ها است، و بدون شک على(علیه السلام) در میان پیروان و تصدیق کنندگان پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در صف مقدم جاى دارد و نخستین «صدیق» او است.
احدى از علماى اسلام منکر این واقعیت نیست که، على(علیه السلام) از میان مردان، نخستین کسى بود که پیامبر(صلى الله علیه وآله) را تصدیق کرد.
تنها خرده گیرى که از ناحیه بعضى شده، این است که: مى گویند او در زمانى ایمان آورد که 10 یا 12 ساله بود و اسلام او در آن زمان رسمیت نداشت!
ولى این سخن، بسیار عجیب به نظر مى رسد، زیرا چگونه چنین چیزى صحیح است با این که، پیامبر(صلى الله علیه وآله)، اسلام او را پذیرفت، و او را «وزیر» و «وصىّ» خود خطاب کرد، و در کلمات پیامبر(صلى الله علیه وآله) کراراً از او به عنوان «أَوَّلُ الْمُؤْمِنِیْن» ـ یا ـ «أَوَّلُکُمْ اِسْلاماً» یاد شده است که ما مدارک آن را از کتب دانشمندان اهل سنت، در جلد هشتم همین تفسیر، ذیل آیه 10 سوره «توبه» (صفحه 103 به بعد) مشروحاً آوردیم.

1 ـ تفسیر «کشّاف» و «مجمع البیان» و «ابوالفتوح رازى» و «فى ظلال» (با تفاوت هائى در تعبیر).