در روایتى در تفسیر این آیات مى خوانیم: الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ:
به امیرمؤمنان على(علیه السلام) و یارانش اشاره مى کند، در حالى که: «الْمُفْسِدِینَ فِی الْأَرْضِ»: اشاره به مخالفان آنها است.(1)
در حدیث دیگرى که «ابن عساکر» از «ابن عباس» نقل کرده، آمده است: منظور از «الَّذِینَ آمَنُوا» «على»(علیه السلام)، «حمزه» و «عبیده» هستند که در میدان «بدر» در مقابل «عتبه»، «ولید» و «شیبه» از سپاه شرک قرار گرفتند (و با آنها پیکار تن به تن کردند و بر آنها غالب شدند) و منظور از «الْمُفْسِدِینَ فِی الْأَرْضِ» سه نفر نامبرده که از لشکر کفر و شرک است که در برابر آنها قرار گرفته اند.(2)
روشن است: معنى این روایات، انحصار مفهوم آیه در افراد خاصى نیست، بلکه، بیان مصداق هاى روشن و بارز این آیه است.