در آیات فوق «فساد در ارض» در مقابل «ایمان و عمل صالح» قرار گرفته، و «فجور» (شکافتن پرده دین) در برابر «تقوا» و پرهیزکارى.
آیا این دو، بیان یک واقعیت است به دو عبارت، یا بیان دو مطلب؟
بعید نیست، هر دو تأکید یک معنى بوده باشد، چرا که «متقین» همان مؤمنان صالح العمل اند و «فجار»، همان «مفسدان فى الارض».
این احتمال نیز وجود دارد که، جمله اول، اشاره به جنبه هاى اعتقادى و عملى هر دو باشد و صاحبان عقیده درست و عمل صالح را با آنها که فاسد العقیده و فاسد العمل اند مقایسه مى کند، در حالى که جمله دوم، تنها به جنبه هاى عملى اشاره دارد.
این تفاوت نیز ممکن است که «تقوا و فجور»، ناظر به کمال و نقصان شخص باشد، و عمل صالح و فساد در ارض، ناظر به جنبه هاى اجتماعى.
ولى، تأکید مناسب تر به نظر مى رسد.