در روایات متعددى که گاه، از شخص پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) و گاه، از امیرمؤمنان(علیه السلام) و گاه، از امام باقر(علیه السلام) نقل شده، مى خوانیم: منْ أَرَادَ أَنْ یُکْتَالَ بِالْمِکْیَالِ الْأَوْفَى (مِنَ الْاَجْرِ یَوْمَ الْقِیامَةِ) فَلْیَکُنْ آخِرُ کَلامِهِ فِى مَجْلِسِهِ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ وَ سَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ: «کسى که مى خواهد در روز قیامت اجر و پاداش او با پیمانه بزرگ و کامل داده شود، باید آخرین سخنش در هر مجلسى که مى نشیند این بوده باشد: .
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ وَ سَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ».(1)
آرى، مجلس خود را با تنزیه ذات خدا، و درود فرستادن بر پیامبران او، و حمد و شکر در برابر نعمت هاى پروردگار، پایان دهد، تا اگر کارى نادرست یا سخنى ناروا در آن مجلس از او سر زده، جبران گردد.
در کتاب «توحید صدوق» چنین آمده است: یکى از دانشمندان «شام» به خدمت امام باقر(علیه السلام) رسیده عرض کرد: آمده ام از شما مسأله اى سؤال کنم، که هیچ کس تاکنون به درستى این مسأله را براى من تفسیر نکرده است، از سه گروه سؤال کردم هر کدام جوابى بر خلاف دیگرى گفتند.
امام باقر(علیه السلام) فرمود: مسأله تو چیست؟
عرض کرد: سؤال من این است: نخستین چیزى را که خداوند متعال آفرید چه بود؟ بعضى به من گفته اند: «قدرت» بوده و بعضى «علم» و بعضى «روح».
فرمود: «هیچ یک پاسخ صحیح به تو نداده اند، اکنون به تو خبر مى دهم که در آغاز خدا بود و چیزى غیر از او نبود، و در عین حال قادر و عزیز بود و هنوز عزتى آفریده نشده بود» (او در ذات پاکش هم قدرت داشت و هم علم، بى آن که نیاز به آفرینش علم و قدرت داشته باشد) سپس افزود: «این همان چیزى است که خدا مى فرماید: «سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ»،(2) اشاره به این که سخنانى که این و آن، به تو گفته اند، سخنان شرک آلودى بوده که مشمول این آیه مى باشد، خداوند از ازل قادر و عالم و عزیز بوده است.

پروردگارا! خودت قول داده اى که رسولانت را یارى و جنودت را پیروز گردانى، ما را در خط رسولان، و در صفوف جنودت قرار ده، و بر دشمنان خونخوارى که از شرق و غرب عالم، براى نابودى و خاموش کردن نور قرآن برخاسته اند، پیروز فرما!
بارالها! ما را از آلودگى به هر گونه شرک، و انحراف از طریق توحید مصون و محفوظ دار!
خداوندا! مشکلاتى که انبیاى مرسل، در طول تاریخ در برابر لشکر شرک و کفر داشتند، هم اکنون در برابر جامعه اسلامى ما مجسم شده است، همان سلامى را که مایه سلامت پیامبران مرسل بود، شامل حال ما در این معرکه ها فرما!

آمِیْنَ یا رَبَّ الْعالَمِیْنَ
پایان سوره صافات

1 ـ «مجمع البیان»، ذیل آیات مورد بحث و «اصول کافى» و «من لایحضر»، طبق نقل تفسیر «نور الثقلین»، جلد 4، صفحه 440.
2 ـ تفسیر «نور الثقلین»، جلد 4، صفحه 440.