139وَ إِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ
140إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ
141فَساهَمَ فَکانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ
142فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِیمٌ
143فَلَوْ لا أَنَّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ
144لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلى یَوْمِ یُبْعَثُونَ
145فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِیمٌ
146وَ أَنْبَتْنا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِین
147وَ أَرْسَلْناهُ إِلى مِائَةِ أَلْف أَوْ یَزِیدُونَ
148فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى حِینٍ

 ترجمه:
139 ـ و یونس از رسولان (ما) است!
140 ـ (به خاطر بیاور) زمانى را که به سوى کشتى پر (از جمعیت و بار) فرار کرد.
141 ـ و با آنها قرعه افکند (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد!
142 ـ (او را به دریا افکندند) و ماهى عظیمى او را بلعید، در حالى که مستحق سرزنش بود!
143 ـ و اگر او از تسبیح کنندگان نبود،
144 ـ تا روز قیامت در شکم ماهى مى ماند!
145 ـ او را (رهائى بخشیدیم و) در یک سرزمین خشک خالى از گیاه افکندیم در حالى که بیمار بود.
146 ـ و بوته کدویى بر او رویاندیم (تا در سایه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش یابد)!
147 ـ و او را به سوى جمعیت یکصد هزار نفرى ـ یا بیشترـ فرستادیم.
148 ـ آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهره مند ساختیم!