از آیات فوق برمى آید که، گاه نوعى ارتباط میان بهشتیان و دوزخیان برقرار مى شود، گوئى بهشتیان که در بالا قرار دارند به دوزخیان که در پائین هستند مى نگرند، و وضع حال آنها را مى بینند (این معنى از تعبیر «فَاطَّلَعَ» که به معنى اشراف از بالا است استفاده مى شود).
البته، این دلیل بر آن نیست که فاصله بهشت و دوزخ کم است، بلکه در آن شرائط قدرت دید فوق العاده اى به آنها داده مى شود که مسأله فاصله و مکان در برابر آن مطرح نیست.
در بعضى از کلمات مفسران آمده است که، در بهشت روزنه اى وجود دارد که از آن مى توان جهنم را دید!
از آیات سوره «اعراف» نیز، به خوبى این ارتباط روشن مى شود، آنجا که مى گوید: «بهشتیان، دوزخیان را بانگ مى زنند و مى گویند: ما آنچه را پروردگارمان وعده داده بود، حقاً یافتیم، آیا شما هم آنچه را پروردگارتان وعده داده بود به حق یافتید؟ مى گویند: آرى! و در این هنگام کسى در میان آنها بانگ برمى آورد که لعنت خدا بر ستمگران باد»! (وَ نادى أَصْحابُ الْجَنَّةِ أَصْحابَ النّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنا ما وَعَدَنا رَبُّنا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ ما وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقًّا قالُوا نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَیْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظّالِمِینَ).(1)
از آیه 46 همان سوره «اعراف» نیز استفاده مى شود که: «در میان اهل بهشت و دوزخ حجابى برقرار است» (وَ بَیْنَهُما حِجابٌ).
تعبیر به «نادى» که معمولاً در موارد سخن گفتنِ از دور، به کار مى رود، نشانه بعد مکانى یا مقامى این دو گروه است، اما به هر حال، همان گونه که بارها گفته ایم، شرائط و احوال روز قیامت با وضع این جهان بسیار متفاوت است و ما نمى توانیم با معیارهاى این جهان آنها را ارزیابى کنیم.

1 ـ اعراف، آیه 44.