27أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ ثَمَرات مُخْتَلِفاً أَلْوانُها وَ مِنَ الْجِبالِ جُدَدٌ بِیضٌ وَ حُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُها وَ غَرابِیبُ سُودٌ
28وَ مِنَ النّاسِ وَ الدَّوَابِّ وَ الْأَنْعامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ کَذلِکَ إِنَّما یَخْشَى اللّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ
ترجمه:
27 ـ آیا ندیدى خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد که به وسیله آن میوه هائى رنگارنگ (از زمین) خارج ساختیم و از کوهها نیز (به لطف پروردگار) جاده هائى آفریده شده، سفید و سرخ و به رنگهاى مختلف و گاه به رنگ کاملاً سیاه.
28 ـ و از انسانها و جنبندگان و چهار پایان انواعى با رنگهاى مختلف، (آرى) حقیقت چنین است. از میان بندگان خدا، تنها دانشمندان از او مى ترسند; خداوند توانا و آمرزنده است!