11وَ اللّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُراب ثُمَّ مِنْ نُطْفَة ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْواجاً وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى وَ لاتَضَعُ إِلاّ بِعِلْمِهِ وَ ما یُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّر وَ لایُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلاّ فِی کِتاب إِنَّ ذلِکَ عَلَى اللّهِ یَسِیرٌ
12وَ ما یَسْتَوِی الْبَحْرانِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ سائِغٌ شَرابُهُ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ مِنْ کُلّ تَأْکُلُونَ لَحْماً طَرِیّاً وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَها وَ تَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَواخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ  

ترجمه:
11 ـ خداوند شما را از خاکى آفرید، سپس از نطفه اى; سپس شما را به صورت زوجهائى قرار داد; هیچ جنس ماده اى باردار نمى شود و وضع حمل نمى کند مگر به علم او، و هیچ کس عمر طولانى نمى کند، و یا از عمرش کاسته نمى شود مگر این که در کتاب (علم خداوند) ثبت است; اینها همه براى خداوند آسان است.
12 ـ دو دریا یکسان نیستند: این یکى دریائى است که آبش گوارا و شیرین و نوشیدنش خوشگوار است، و آن یکى شور و تلخ و گلوگیر است; (امّا) از هر دو، گوشتى تازه مى خورید و وسائل زینتى استخراج کرده مى پوشید; و کشتى ها را در آن مى بینى که آبها را مى شکافند (و به سوى مقصد پیش مى روند) تا از فضل خداوند بهره گیرید، و شاید شکر (نعمتهاى او را) به جا آورید!