همان گونه که در بالا گفتیم، کلمه «طیّبه» و «خبیثه» که به دو شجره تشبیه شده، مفهوم وسیعى دارند که هر شخص، برنامه، مکتب و اندیشه و گفتار و عمل را شامل مى شوند، ولى در بعضى از روایات اسلامى به مورد خاصّى تفسیر شده که پیداست درصدد انحصار نیست. از جمله در کتاب کافى از امام صادق(علیه السلام) در تفسیر جمله کَشَجَرَة طَیِّبَة أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِى السَّمَاءِ چنین آمده است: رَسولُ اللهِ(صلى الله علیه وآله) أصلُها وَ أمیرُ المؤمِنینَ(علیه السلام) فَرعُها وَ الأئمَّةُ مِن ذُرِّیَّتِهِما أغصانُها وَ عِلمُ الأئمَّةِ ثَمَرُها وَ شیعَتُهُمُ المؤمِنونَ وَرَقُها هَل فیها فَضلٌ؟ قال قُلتُ: لا وَاللهِ. قالَ: وَاللهِ إنَّ المؤمِنَ لَیولَدُ فَتورَقُ وَرَقَةٌ فیها وَ إنَّ المؤمِنَ لَیَموتُ فَتَسقُطُ وَرَقَةٌ مِنها: «پیامبر(صلى الله علیه وآله)ریشه این درخت است و امیر مؤمنان على(علیه السلام) شاخه آن و امامان که از ذریّه آنها هستند، شاخه هاى کوچک تر و علم امامان میوه این درخت و پیروان باایمان آنها برگ هاى این درخت هستند. سپس امام فرمود: آیا چیز دیگرى باقى ماند؟ راوى مى گوید: گفتم نه به خدا سوگند. فرمود: به خدا قسم هنگامى که فرد باایمان متولّد مى شود، برگى در آن درخت ظاهر مى گردد و هنگامى که مؤمن راستین مى میرد، برگى از آن درخت مى افتد».(1)
در روایت دیگرى همین مضمون از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است و در ذیل آن مى خوانیم که راوى پرسید جمله تُؤْتِى أُکُلَهَاکُلَّ حِین بِإِذْنِ رَبِّهَا مفهومش چیست؟ امام فرمود: «اشاره به علم امامان است که در هر سال از هر منطقه به شما مى رسد».(2)
در روایات دیگرى مى خوانیم که شجره طیّبه، پیامبر و على و فاطمه و فرزندانشان هستند و شجره خبیثه، بنى امیّه است.(3)
در بعضى از روایات نیز نقل شده است که شجره طیّبه درحت نخل و شجره خبیثه، بوته حنظل است.(4)
به هر حال در میان این تفسیرها تضادّى وجود ندارد و همچنین در میان آنها و آنچه در بالا از عمومیّت معنى آیه ذکر کردیم هماهنگى برقرار است ،زیرا اینها مصادیق آنند.
 

1. نورالثقلین، ج 2، ص 535، ح 53.
2 . همان.
3 . همان.
4 . تفسیر درّالمنثور، ج 5، ص 22.