13 وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّکُمْ مِنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِکَنَّ الظَّالِمِینَ
14 وَلَنُسْکِنَنَّکُمْ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ذَلِکَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِی وَخَافَ وَعِیدِ
15 وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ کُلُّ جَبَّار عَنِید
16 مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَیُسْقَى مِنْ مَاء صَدِید
17 یَتَجَرَّعُهُ وَلاَ یَکَادُ یُسِیغُهُ وَیَأْتِیهِ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ مَکَان وَمَا هُوَ بِمَیِّت وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِیظٌ

ترجمه:
13. (ولى) کافران به پیامبران خود گفتند: «ما به یقین شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد، مگر اینکه به آیین ما بازگردید.» در این هنگام، پروردگارشان به آنها وحى فرستاد که: «ما ستمکاران را هلاک مى کنیم.
14. و شما را بعد از آنان در این سرزمین سکونت خواهیم داد، این (موهبت)، براى کسى است که از مقام (عدالت) من بترسد; و از تهدیدم بیمناک باشد.»
15. و آنها (از خدا) تقاضاى فتح و پیروزى (بر کفّار) کردند; و (سرانجام) هر گردنکش حق ستیزى نومید و نابود شد.
16. به دنبال او جهنّم خواهد بود; و از آب بدبوى متعفّنى نوشانده مى شود.
17. آن را جرعه جرعه سر مى کشد; و هرگز حاضر نیست به میل خود آن را بیاشامد و مرگ از هر جا به سراغ او مى آید; ولى با این همه نمى میرد; و در پى او، عذاب شدیدى است!