ذکر دو مثال «نابینا و بینا» و «ظلمات و نور»، گویا اشاره به این حقیقت است که براى مشاهده یک واقعیّت عینى دو چیز لازم است: چشم بینا و اشعه نور که با نفى هر یک از این دو، مشاهده صورت نمى گیرد. اکنون باید اندیشید چگونه است حال کسانى که از هر دو محرومند، هم از بینایى و هم از نور، که مشرکان مصداق واقعى آنند; هم چشم عقلشان کور است و هم محیط زندگیشان را ظلمت کفر و بت پرستى فراگرفته، و به همین دلیل در بیراهه ها و پرتگاه ها سرگردانند. بر عکس مؤمنان که با دیده حق بین، برنامه روشن و استمداد از نور وحى و تعلیمات انبیا مسیر زندگى خود را به روشنى پیدا کرده اند.