در قرآن مجید کراراً به موضوع جنین و عجایب و شگفتى ها و نظاماتش به عنوان یک دلیل بر توحید و خداشناسى و علم بى پایان حق اشاره شده است. البتّه جنین شناسى به عنوان یک علم، بسیار تازه و جوان است. در گذشته دانشمندان اطّلاعات محدودى درباره جنین و مراحل مختلف آن داشتند، ولى با پیشرفت علم جهش فوق العاده اى در خصوص این علم پیدا شد و اسرار و شگفتى هاى فراوانى از این عالم خاموش و بى سروصدا براى ما مکشوف گشت به طورى که مى توان گفت یک دنیا درس توحید و خداشناسى در آفرینش جنین و مراحل تحوّل و تکامل آن نهفته است.
چه کسى مى تواند به موجودى که از دسترس همگان بیرون است و به تعبیر قرآن در «ظُلُمَات ثَلاَث»(1) قرار گرفته و زندگانیش فوق العاده ظریف و دقیق است رسیدگى کند و به مقدار لازم موادّ غذایى در اختیار او بگذارد و در تمام مراحل هدایتش کند؟
در آیات فوق هنگامى که مى گوید خداوند مى داند هر حیوان ماده اى چه در رحم دارد؟ مفهومش این نیست که تنها از جنسیت آن (یعنى نر و ماده بودن) آن آگاه است، بلکه از تمام مشخّصات، استعدادها، ذوق ها و نیروهایى که بالقوّه در آن نهفته شده، آگاه است; امورى که هیچ کس با هیچ وسیله اى نمى تواند از آن آگاهى یابد. بنابراین وجود این نظامات حساب شده در جنین و رهبرى آن در مسیر تکامل دقیق و پیچیده اش، جز از یک مبدأ عالم و قادر ممکن نیست.
 

1 . سوره زمر، آیه 6.