گرچه ما هرگز موافق مکتب هاى یک بُعدى که همه چیز را در بُعد اقتصادى خلاصه مى کنند و انسان و ابعاد وجود او را نشناخته اند نیستم، با این حال اهمّیّت ویژه مسائل اقتصادى را در سرنوشت اجتماعات هرگز نمى توان از نظر دور داشت. آیات مورد بحث نیز اشاره به همین حقیقت مى کند، زیرا یوسف از میان تمام پست ها، انگشت روى خزانه دارى نهاد، زیرا مى دانست هرگاه به آن سرو سامان دهد، بخش عمده نابسامانى هاى کشور باستانى مصر سامان خواهد یافت و از طریق عدالت اقتصادى مى تواند سازمان هاى دیگر را نیز کنترل کند.
در روایات اسلامى اهمّیّت فوق العاده اى به این موضوع داده شده از جمله در حدیث معروف على(علیه السلام) یکى از دو پایه اصلى زندگى مادّى و معنوى مردم (قِوامُ الدّینِ وَالدُّنیا) مسائل اقتصادى قرار گرفته در حالى که پایه دیگر علم و آگاهى شمرده شده است.
گرچه مسلمانان تاکنون اهمّیّتى را که اسلام به این بخش از زندگى فردى و اجتماعى داده نادیده گرفته اند و به همین دلیل از دشمنان خود در این بخش عقب مانده اند، امّا بیدارى و آگاهى روزافزونى که در قشرهاى جامعه اسلامى دیده مى شود این امید را بهوجود مى آورد که در آینده، کار و فعّالیّت هاى اقتصادى را به عنوان یک عبادت بزرگ اسلامى تعقیب کنند و با نظام صحیح و حساب شده عقب ماندگى خود را از دشمنان بى رحم اسلام، از این نظر جبران نمایند.

ضمناً تعبیر یوسف(علیه السلام) که مى گوید: «إنّى حَفیظٌ عَلیمٌ»، دلیل بر اهمّیّت مدیریّت در کنار امانت است و نشان مى دهد که پاکى و امانت به تنهایى براى پذیرش یک پست حسّاس اجتماعى کافى نیست بلکه علاوه بر آن، آگاهى و تخصّص و مدیریّت نیز لازم است، زیرا علیم را در کنار حفیظ قرار داده است.
و ما بسیار دیده ایم که خطرهاى ناشى از عدم اطّلاع و مدیریّت، کمتر از خطرهاى ناشى از خیانت نیست بلکه گاهى از آن، برتر و بیشتر است.
با این تعلیمات روشن اسلامى نمى دانیم چرا بعضى مسلمانان به مسأله مدیریّت و آگاهى هیچ اهمّیّت نمى دهند و حدّاکثر کشش فکرى آنها در شرایط واگذارى پست ها، همان مسأله امانت و پاکى است، با اینکه سیره پیامبر9 و على(علیه السلام) در دوران حکومتشان نشان مى دهد که آنها به مسأله آگاهى و مدیریّت همانند امانت و درستکارى اهمّیّت مى دادند.