61وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللّهُ فَأَنّى یُؤْفَکُونَ
62اللّهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ یَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلِیمٌ
63وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَیَقُولُنَّ اللّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لایَعْقِلُونَ
64وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ
65فَإِذا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمّا نَجّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ یُشْرِکُونَ
66لِیَکْفُرُوا بِما آتَیْناهُمْ وَ لِیَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ  ترجمه:
61 ـ و هر گاه از آنان بپرسى: «چه کسى آسمانها و زمین را آفریده، و خورشید و ماه را مسخر کرده است»؟ مى گویند: «اللّه»! پس با این حال چگونه آنان را (از عبادت خدا) منحرف مى سازند؟!
62 ـ خداوند روزى را براى هر کس از بندگانش بخواهد گسترده مى کند، و براى هر کس بخواهد محدود مى سازد; خداوند به همه چیز داناست!
63 ـ و اگر از آنان بپرسى: «چه کسى از آسمان آبى فرستاد و به وسیله آن زمین را پس از مردنش زنده کرد»؟ مى گویند: «اللّه»! بگو: «حمد و ستایش مخصوص خداست»! اما بیشتر آنها نمى دانند.
64 ـ این زندگى دنیا چیزى جز سرگرمى و بازى نیست; و زندگى واقعى سراى آخرت است، اگر مى دانستند!
65 ـ هنگامى که سوار بر کشتى شوند، خدا را با اخلاص مى خوانند (و غیر او را فراموش مى کنند); اما هنگامى که خدا آنان را به خشکى رساند و نجات داد، باز مشرک مى شوند!
66 ـ (بگذار) تا آنچه را به آنها داده ایم انکار کنند و از لذات زودگذر زندگى بهره گیرند; اما به زودى خواهند فهمید!