10وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنّا بِاللّهِ فَإِذا أُوذِیَ فِی اللّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النّاسِ کَعَذابِ اللّهِ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنّا کُنّا مَعَکُمْ أَ وَ لَیْسَ اللّهُ بِأَعْلَمَ بِما فِی صُدُورِ الْعالَمِینَ
11وَ لَیَعْلَمَنَّ اللّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْمُنافِقِینَ
12وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنا وَ لْنَحْمِلْ خَطایاکُمْ وَ ما هُمْ بِحامِلِینَ مِنْ خَطایاهُمْ مِنْ شَیْء إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ
13وَ لَیَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالاً مَعَ أَثْقالِهِمْ وَ لَیُسْئَلُنَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَمّا کانُوا یَفْتَرُونَ

 ترجمه:
10 ـ و از مردم کسانى هستند که مى گویند: «به خدا ایمان آورده ایم»! اما هنگامى که در راه خدا آزار مى بینند، آزار مردم را همچون عذاب الهى مى شمارند (و از آن سخت وحشت مى کنند); ولى هنگامى که پیروزى از سوى پروردگارت بیاید، مى گویند: «ما هم با شما بودیم (و در این پیروزى شریکیم)»!! آیا خداوند به آنچه در سینه هاى جهانیان است آگاه تر نیست؟!
11 ـ مسلماً خداوند مؤمنان را مى شناسد، و به یقین منافقان را (نیز) مى شناسد.
12 ـ و کافران به مؤمنان گفتند: «شما از راه ما پیروى کنید، (و اگر گناهى دارد) ما گناهانتان را بر عهده خواهیم گرفت»! آنان هرگز چیزى از گناهان اینها را بر دوش نخواهند گرفت; آنان به یقین دروغگو هستند!
13ـ آنها بار سنگین (گناهان) خویش را بر دوش مى کشند، و (همچنین) بارهاى  سنگین دیگرى را اضافه بر بارهاى سنگین خود; و روز قیامت به یقین از تهمت هائى که مى بستند سؤال خواهند شد.