61أَ فَمَنْ وَعَدْناهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاقِیهِ کَمَنْ مَتَّعْناهُ مَتاعَ الْحَیاةِ الدُّنْیا ثُمَّ هُوَ یَوْمَ الْقِیامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ
62وَ یَوْمَ یُنادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکائِیَ الَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ
63قالَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنا هؤُلاءِ الَّذِینَ أَغْوَیْنا أَغْوَیْناهُمْ کَما غَوَیْنا تَبَرَّأْنا إِلَیْکَ ما کانُوا إِیّانا یَعْبُدُونَ
64وَ قِیلَ ادْعُوا شُرَکاءَکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَ رَأَوُا الْعَذابَ لَوْ أَنَّهُمْ کانُوا یَهْتَدُونَ

 ترجمه:
61ـ آیا کسى که به او وعده نیکو داده ایم و به آن خواهد رسید، همانند کسى است که متاع زندگى دنیا به او داده ایم سپس روز قیامت (براى حساب و جزا) از احضارشدگان خواهد بود؟!
62ـ روزى را که خداوند آنان را ندا مى دهد، و مى گوید: «کجا هستند همتایانى که براى من مى پنداشتید»؟!
63ـ گروهى که فرمان عذاب درباره آنها مسلّم شده است مى گویند: «پروردگارا! ما اینها =] عابدان[ را گمراه کردیم; (آرى) ما آنها را گمراه کردیم همان گونه که خودمان گمراه شدیم; ما از آنان به سوى تو بیزارى مى جوئیم; آنان ما را نمى پرستیدند»!
64ـ و به آنها گفته مى شود: «معبودهایتان را بخوانید»! پس معبودهایشان را مى خوانند، ولى جوابى به آنان نمى دهند. و عذاب الهى را مى بینند، و آرزو مى کنند:
اى کاش هدایت یافته بودند!