82وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یُوقِنُونَ
83وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّة فَوْجاً مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیاتِنا فَهُمْ یُوزَعُونَ
84حَتّى إِذا جاؤُا قالَ أَ کَذَّبْتُمْ بِآیاتِی وَ لَمْ تُحِیطُوا بِها عِلْماً أَمّا ذا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
85وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لا یَنْطِقُونَ ترجمه:
82 ـ و هنگامى که فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبنده اى را از زمین براى آنها خارج مى کنیم که با آنان تکلم مى کند (و مى گوید:) که مردم به آیات ما ایمان نمى آورند.
83 ـ (به خاطر آور) روزى را که ما از هر امتى، گروهى را از کسانى که آیات ما را تکذیب مى کردند محشور مى کنیم; و آنها را نگه مى داریم تا به یکدیگر ملحق شوند!
84 ـ تا زمانى که (به پاى حساب) مى آیند، (به آنان) مى گوید: «آیا آیات مرا تکذیب کردید و در صدد تحقیق برنیامدید؟! شما چه اعمالى انجام مى دادید»؟!
85 ـ در این هنگام، فرمان عذاب به خاطر ظلمشان بر آنها واقع مى شود، و آنها سخنى ندارند که بگویند.