در این بخش از داستان سلیمان(علیه السلام) نیز اشارات کوتاهى، به مطالب مهمى دیده مى شود:
1 ـ روح دعوت انبیاء(علیهم السلام) در نفى برترى جوئى که نفى هر گونه استعمار و تسلیم در برابر قانون حق است، خلاصه مى شود.
2 ـ در حالى که اطرافیان ملکه سباء، اعلام آمادگى براى جنگ کردند طبع ظریف زنانه او موافق جنگ نبود، لذا نظر آنها را به مسائل دیگر معطوف داشت!
3 ـ از این گذشته، اگر او تسلیم جنگ طلبى اطرافیان خود مى شد، از حقیقت دور مى ماند و خواهیم دید که: اقدام او براى آزمایش سلیمان(علیه السلام) از طریق فرستادن هدیه، نتیجه بسیار خوبى، هم براى خودش و هم براى مردم کشور سبأ به بار آورد و سبب شد: آنها راه حق را بیابند و متوسل به خونریزى نشوند.
4 ـ ضمناً از این ماجرا روشن مى شود: برنامه هاى شورائى چنان نیست که همیشه به حق منتهى شود; چرا که در اینجا عقیده اکثریت اطرافیان او این بود: توسل به نیروى نظامى مقدم است، در حالى که عقیده ملکه سباء بر عکس آن بود، و در پایان ماجرا مى بینیم: حق با او بوده است.
و مى توان گفت: این نوع مشورت غیر از آن است که امروز در میان ما رائج است، ما نظریه اکثریت را معیار قرار مى دهیم و حق تصمیم گیرى را براى آنها قائل هستیم، در حالى که در این نوع مشورت، حق تصمیم گیرى با رهبر جمعیت است و مشاورین تنها اظهار نظر مى کنند، و آیه شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ: «با آنها در کارها مشورت کن و به هنگامى که تصمیم گرفتى بر خدا توکل نما»(1) نیز اشاره به این قسم دوم از شورا است در حالى که آیه 38 «شورى»: و أَمْرُهُمْ شُورى بَیْنَهُم: «کار مؤمنان باید به صورت مشورت انجام یابد» ظاهراً اشاره به قسم اول است.(2)
5 ـ مشاوران ملکه سبأ به او گفتند: «ما صاحبان قوة و صاحبان بأس شدید هستیم».
ممکن است تفاوت این دو در این باشد که: «قوة» اشاره به کمیت عظیم لشکر و «بأس شدید» اشاره به کیفیت کار آزمودگى و روح شجاعت و شهامت لشکریان باشد، یعنى ما هم از نظر «کمیت» لشکر و هم از نظر «کیفیت» آمادگى کامل براى رزم با دشمن داریم.

1 ـ آل عمران، آیه 159.
2 ـ براى توضیح بیشتر درباره «مشورت» به جلد 3 تفسیر «نمونه»، صفحات 142 تا 149 مراجعه فرمائید.