204أَ فَبِعَذابِنا یَسْتَعْجِلُونَ
205أَ فَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِینَ
206ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا یُوعَدُونَ
207ما أَغْنى عَنْهُمْ ما کانُوا یُمَتَّعُونَ
208وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَة إِلاّ لَها مُنْذِرُونَ
209ذِکْرى وَ ما کُنّا ظالِمِینَ
210وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیاطِینُ
211وَ ما یَنْبَغِی لَهُمْ وَ ما یَسْتَطِیعُونَ
212إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
ترجمه:
204 ـ آیا براى عذاب ما عجله مى کنند؟!
205 ـ به ما خبر ده، اگر (باز هم) سالیانى آنها را از این زندگى بهره مند سازیم.
206 ـ سپس عذابى که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید.
207 ـ این تمتع و بهره گیرى از دنیا براى آنها سودى نخواهد داشت!
208 ـ ما هیچ شهر و دیارى را هلاک نکردیم مگر این که انذار کنندگانى داشتند.
209 ـ تا متذکر شوند; و ما هرگز ستمکار نبودیم! (که بدون اتمام حجت مجازات کنیم).
210 ـ شیاطین و جنّیان (هرگز) این آیات را نازل نکردند!
211 ـ و براى آنها سزاوار نیست; و قدرت ندارند!
212 ـ آنها از استراق سمع (و شنیدن اخبار آسمان ها) برکنارند!