167قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا لُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ
168قالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمْ مِنَ الْقالِینَ
169رَبِّ نَجِّنِی وَ أَهْلِی مِمّا یَعْمَلُونَ
170فَنَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِینَ
171إِلاّ عَجُوزاً فِی الْغابِرِینَ
172ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ
173وَ أَمْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ
174إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ
175وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ
ترجمه:
167 ـ گفتند: «اى لوط! اگر (از این سخنان) دست بر ندارى، به یقین از اخراج شدگان خواهى بود»!
168 ـ گفت: «من دشمن سرسخت اعمال شما هستم!
169 ـ پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اینها انجام مى دهند رهائى بخش»!
170 ـ ما او و تمامى خاندانش را نجات دادیم.
171 ـ جز پیر زنى که در میان بازماندگان بود!
172 ـ سپس دیگران را هلاک کردیم!
173 ـ و بارانى (از سنگ) بر آنها فرستادیم; چه بد بود باران انذار شدگان!
174 ـ در این (ماجراى قوم لوط و سرنوشت شوم آنها) آیتى است; اما بیشترشان مؤمن نبودند.
175 ـ و پروردگار تو توانا و مهربان است!