در قرآن مجید در سوره هاى «اعراف»، «هود»، «حجر»، «انبیاء»، «نمل» و «عنکبوت» اشاراتى به وضع قوم لوط و گناه شنیع آنها شده است، منتها در هر مورد، تعبیرش با مورد دیگر متفاوت است، در حقیقت هر کدام از این تعبیرات، به یکى از ابعاد شوم این عمل ننگین اشاره مى کند:
در سوره «اعراف» مى خوانیم که لوط به آنها مى گوید: بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ: «شما جمعیتى اسرافکارید».(1)
در سوره «انبیاء» مى خوانیم: وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی کانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْء فاسِقِینَ: «ما لوط را از قریه اى که «خبائث» انجام مى داد رهائى بخشیدیم، آنها قوم بد و فاسقى بودند».(2)
در آیه مورد بحث نیز خواندیم، که لوط به آنها مى گوید: بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ: «شما جمعیت تجاوزگرى هستید».
در سوره «نمل» آمده است: بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ: «شما قومى جاهل و نادانید».(3)
و در سوره «عنکبوت» آیه 29 از زبان لوط چنین آمده است که به آنها مى گوید: أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ: «شما به سراغ مردان مى روید و راه فطرت و نسل انسان را قطع مى کنید».(4)
به این ترتیب، این عمل زشت تحت عنوان «اسراف»، «خبیث»، «فسق»، «تجاوز»، «جهل» و «قطع سبیل» مطرح شده است.
«اسراف» از این نظر که، آنها نظام آفرینش را در این امر فراموش کرده و از حدّ تجاوز نمودند، و تعدى نیز به همین خاطر بر آن اطلاق شده است.
«خبیث» به معنى کار یا چیز آلوده اى است که طبع سالم آدمى از آن تنفر دارد، و چه عملى از این عمل تنفر آمیزتر است.
«فسق» به معنى خروج از اطاعت پروردگار، و برهنگى از شخصیت انسانى است که از لوازم حتمى این کار است.
«جهل» به خاطر بى خبرى از عواقب شومى است که این عمل براى فرد و جامعه دارد.
و بالاخره «قطع سبیل» نتیجه شوم این عمل را که در صورت گسترش منتهى به قطع نسل انسانى مى گردد; چرا که تدریجاً علاقه به جنس موافق جانشین علاقه طبیعى به جنس مخالف مى شود مى باشد.

1 ـ اعراف، آیه 81.
2 ـ انبیاء، آیه 74.
3 ـ نمل، آیه 55.
4ـ بعضى جمله «تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ» را چنین تفسیر کرده اند که: قوم لوط دزد و راهزن نیز بوده اند.