136قالُوا سَواءٌ عَلَیْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْواعِظِینَ
137إِنْ هذا إِلاّ خُلُقُ الْأَوَّلِینَ
138وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ
139فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْناهُمْ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ
140وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ
ترجمه:
136 ـ آنها قوم عاد گفتند: «براى ما تفاوت نمى کند، چه ما را اندرز کنى یا نکنى; (بیهوده خود را خسته مکن)!
137 ـ این همان روش (و افسانه هاى) پیشینیان است!
138 ـ و ما هرگز مجازات نخواهیم شد»!
139 ـ آنان هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم; و در این، آیت و نشانه اى است (براى آگاهان;) ولى بیشتر آنان مؤمن نبودند!
140 ـ و پروردگار تو توانا و مهربان است!