این نکته نیز قابل دقت است، آخرین آیه مورد بحث، که یک نوع نتیجه گیرى از مجموع کار موسى و فرعون، و پیروزى لشکر حق و نابودى لشکر باطل است خداوند را به «عزت» و «رحمت» توصیف مى کند، اولى، اشاره به شکست ناپذیرى قدرت او است و دومى، وسعت رحمتش را نسبت به همه بندگان مى رساند، و مخصوصاً «عزیز» را بر «رحیم» مقدم داشته، تا این توهم پیش نیاید که رحمتش از موضع ضعف است، بلکه در عین قدرت رحیم است.
البته، بعضى از مفسران معتقدند: توصیف به عزت، اشاره به شکست دشمنان و توصیف به رحمت، اشاره به پیروزى دوستان او است، ولى هیچ مانعى ندارد که هر دو صفت شامل هر دو گروه گردد; چرا که همه از رحمتش استفاده مى کنند حتى گناهکاران و همه از سطوتش بیمناکند، حتى نیکوکاران!