بر اساس تعبیرى که در آیات بالا گذشت که خداوند مى فرماید: «ما بنى اسرائیل را وارث فرعونیان ساختیم» جمعى از مفسران بر این عقیده اند که آنها به مصر بازگشتند و زمام حکومت را در دست گرفتند، و مدتى بر آن سرزمین حکمرانى کردند.(1)
ظاهر آیات فوق نیز با این تفسیر مناسب است.
در حالى که بعضى دیگر معتقدند: آنها بعد از هلاک فرعونیان راهى سرزمین هاى مقدس شدند، ولى بعد از مدتى به مصر بازگشتند و حکومتى در آنجا تشکیل دادند.(2)
فصول «تورات» کنونى که مربوط به این قسمت است با این تفسیر مطابقت دارد.
بعضى دیگر احتمال داده اند: بنى اسرائیل دو گروه شدند، گروهى از آنان در مصر باقى ماندند و حکومت کردند، و گروهى همراه موسى(علیه السلام) به سوى سرزمین هاى مقدس روانه شدند.
این احتمال نیز داده شده که: منظور از وارث شدن بنى اسرائیل این است که آنها بعد از موسى و در زمان سلیمان بر سرزمین پهناور مصر حکمرانى کردند.
ولى با توجه به این که: موسى(علیه السلام) یک پیامبر انقلابى بزرگ بود، بسیار بعید به نظر مى رسد، چنین سرزمینى را که ارکان حکومتش فرو ریخته و در بست در اختیار او قرار داشت به کلى رها سازد، و بى آن که تصمیمى براى آنجا بگیرد روانه به سوى بیابان ها شود.
به خصوص این که سالیان دراز صدها هزار نفر از بنى اسرائیل در آنجا ساکن بودند و با مسائل آن محیط آشنائى داشتند.
بنابراین، از دو حال خارج نیست یا بنى اسرائیل همگى به مصر بازگشتند و حکومتى را تشکیل دادند، و یا جمعى از آنها به فرمان موسى(علیه السلام) در آنجا ماندند و این برنامه را اجرا کردند، در غیر این صورت، بیرون راندن فرعونیان و وارث ساختن بنى اسرائیل که در آیات آمده، مفهوم روشنى نخواهد داشت.

1 ـ «مجمع البیان»، جلد 7، صفحه 191 و «قرطبى» ذیل آیات مورد بحث. و «آلوسى» در «روح المعانى» نیز این موضوع را به عنوان یک تفسیر قابل ملاحظه نقل مى کند.
2 ـ «روح المعانى»، ذیل آیات مورد بحث.