72وَ الَّذِینَ لا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً
73وَ الَّذِینَ إِذا ذُکِّرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْها صُمّاً وَ عُمْیاناً
74وَ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُن وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً
75أُوْلئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ یُلَقَّوْنَ فِیها تَحِیَّةً وَ سَلاماً
76خالِدِینَ فِیها حَسُنَتْ مُسْتَقَرّاً وَ مُقاماً

 ترجمه:
72 ـ و کسانى که شهادت به باطل نمى دهند (و در مجالس باطل شرکت نمى کنند); و هنگامى که با لغو و بیهودگى برخورد کنند، بزرگوارانه از آن مى گذرند.
73 ـ و کسانى که هر گاه آیات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، کر و کور روى آن نمى افتند.
74 ـ و کسانى که مى گویند: «پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنى چشم ما قرار ده، و ما را براى پرهیزگاران پیشوا گردان»!
75 ـ (آرى،) آنها هستند که درجات عالى بهشت در برابر شکیبائیشان به آنان پاداش داده مى شود; و در آن، با تحیت و سلام روبرو مى شوند.
76 ـ در حالى که جاودانه در آن خواهند ماند; چه قرارگاه و محل اقامت خوبى!