21وَ قالَ الَّذِینَ لایَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلائِکَةُ أَوْ نَرى رَبَّنا لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوّاً کَبِیراً
22یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلائِکَةَ لا بُشْرى یَوْمَئِذ لِلْمُجْرِمِینَ وَ یَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً
23وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَل فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً
24أَصْحابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذ خَیْرٌ مُسْتَقَرّاً وَ أَحْسَنُ مَقِیلاً ترجمه:
21 ـ و کسانى که امیدى به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار مى کنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمى بینیم»؟! آنها درباره خود تکبر ورزیدند و طغیان بزرگى کردند!
22 ـ (آنها به آرزوى خود مى رسند) اما روزى که فرشتگان را مى بینند، روز بشارت براى مجرمان نخواهد بود و مى گویند: «ما را امان دهید، ما را معاف دارید» (اما سودى ندارد).
23 ـ و ما به سراغ اعمالى که انجام داده اند مى رویم، و همه را همچون ذرات غبار پراکنده در هوا قرار مى دهیم!
24 ـ بهشتیان در آن روز قرارگاهشان از همه بهتر، و استراحتگاهشان نیکوتر است!