17وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ وَ ما یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ فَیَقُولُ أَ أَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبادِی هؤُلاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ
18قالُوا سُبْحانَکَ ما کانَ یَنْبَغِی لَنا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِکَ مِنْ أَوْلِیاءَ وَ لکِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَ آباءَهُمْ حَتّى نَسُوا الذِّکْرَ وَ کانُوا قَوْماً بُوراً
19فَقَدْ کَذَّبُوکُمْ بِما تَقُولُونَ فَما تَسْتَطِیعُونَ صَرْفاً وَ لا نَصْراً وَ مَنْ یَظْلِمْ مِنْکُمْ نُذِقْهُ عَذاباً کَبِیراً

 ترجمه:
17 ـ (به خاطر بیاور) روزى را که همه آنان و معبودهائى را که غیر از خدا مى پرستند جمع مى کند، آن گاه به آنها مى گوید: «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا خود آنان راه را گم کردند»؟!
18 ـ (در پاسخ) مى گویند: «منزهى تو! براى ما شایسته نبود که غیر از تو اولیائى برگزینیم، ولى آنان و پدرانشان را از نعمت ها برخوردار نمودى تا این که (به جاى شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و تباه و هلاک شدند».
19 ـ (خداوند به آنان مى گوید: ببینید) این معبودان، شما را در آنچه مى گوئید تکذیب کردند! اکنون نمى توانید عذاب الهى را بر طرف بسازید، یا از کسى یارى بطلبید! و هر کس از شما ستم کند، عذاب شدیدى به او مى چشانیم!