تناسب عجیب و تعادل بسیار دقیقى که بین «اکسیژن» و «اسید کربونیک» بر قرار گردیده، تا حیات حیوانى و گیاهى به وجود آید، جلب توجه همه متفکرین را کرده، و آنها را به اندیشه واداشته است.
اما اهمیت حیاتى «اسید کربونیک»، هنوز در نظر بسیارى از مردم مکتوم مى باشد، نا گفته نماند: «اسید کربونیک» همان گازى است که نوشابه هاى گازدار را با آن درست مى کنند، و در میان مردم معروف است.
«اسید کربونیک» گاز سنگین و غلیظى است که خوشبختانه نزدیک به سطح زمین قرار دارد، و تجزیه آن از اکسیژن به زحمت و اشکال انجام مى گیرد، وقتى آتشى افروخته مى شود، چوب که: خود مرکب از اکسیژن، کربن و ئیدروژن است بر اثر حرارت تجزیه شیمیائى مى شود، و کربن، با نهایت سرعت با اکسیژن آمیخته و تشکیل «اسید کربونیک» مى دهد، «ئیدروژن» آن نیز با همان شتاب با اکسیژن آمیخته و تشکیل بخار آب مى دهد، دود عبارت از کربن خالص و ترکیب نشده است.
انسان هنگام تنفس، مقدارى اکسیژن فرو مى برد، و خون، آن را در تمام قسمت هاى بدن توزیع مى کند، و همین اکسیژن، غذا را در سلول هاى مختلف، آهسته و آرام و با حرارتى ضعیف مى سوزاند، و اسید کربنیک و بخار آب آن خارج مى شود.
به همین جهت، وقتى از راه شوخى گفته مى شود: فلانى مانند «تنور» آه مى کشد، حقیقت واقعى اظهار شده است!.
گاز اسید کربونیکى که بر اثر احتراق غذا در سلول ها ایجاد مى شود داخل ریه مى گردد، با تنفسهاى بعدى از بدن خارج شده، و به هواى محیط برمى گردد به این ترتیب، کلیه جانوران، اکسیژن، استنشاق مى کنند، و اسید کربونیک بیرون مى دهند.