«تحیت» چنان که قبلاً هم گفته ایم، در اصل از ماده «حیات» است، و به معنى دعا کردن براى سلامت و حیات دیگرى مى باشد، خواه این دعا به صورت «سلام علیکم» باشد یا «السلام علینا» و یا مثلاً «حیاک اللّه» بوده باشد.
ولى معمولاً هر نوع اظهار محبتى را که افراد در آغاز ملاقات نسبت به یکدیگر مى کنند، «تحیت» مى گویند.
منظور از «تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللّهِ مُبارَکَةً طَیِّبَةً» این است که: تحیت را به نوعى با خدا ارتباط دهند، یعنى منظور از «سلام علیکم» این باشد که: «سلام خدا بر تو باد» یا «سلامتى تو را از خدا مى خواهم»; چرا که از نظر یک فرد موحد، هر گونه دعائى بالاخره به خدا باز مى گردد، و از او تقاضا مى شود و طبیعى است دعائى که چنین باشد، هم پر برکت (مبارک) و هم پاکیزه و «طیبه» است.(1)