جمله «یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً» چه از نظر ادبى، «حال» باشد و چه «غایت»(1) مفهومش این است: هدف نهائى از فراهم آمدن حکومت عدل، ریشه دار شدن آئین حق، گسترش امن و آرامش، همان استحکام پایه هاى عبودیت و توحید است، که در آیه دیگر قرآن، به عنوان هدف آفرینش ذکر شده است: وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ: «من جن و انس را نیافریدم مگر به خاطر این که مرا عبادت کنند»(2) عبادتى که مکتب عالى تربیت انسان ها و  پرورش دهنده روح و جان آنها است، عبادتى که خدا از آن بى نیاز و بندگان براى پیمودن راه تکامل و ترقى سخت به آن نیازمندند.
بنابراین، بینش اسلامى ـ بر خلاف بینش هاى مادى که هدفش در آخرین مرحله رفاه و برخوردارى از یک زندگى مادى در سطح عالى است ـ هرگز چنین چیزى را هدف خود قرار نمى دهد، بلکه حتى زندگى مادى هم در صورتى ارزش دارد که وسیله اى در نیل به آن هدف معنوى گردد.
منتها توجه به این نکته لازم است که: عبادت خالى از هر گونه شرک و نفى هر گونه قانون غیر خدا و حاکمیت اهواء، جز از طریق تأسیس یک حکومت عدل، امکان پذیر نیست.
ممکن است با استفاده از تعلیم و تربیت و تبلیغ مستمر، گروهى را متوجه حق نمود ولى تعمیم این مسأله در جامعه انسانى جز از طریق تأسیس حکومت صالحان با ایمان امکان پذیر نیست، به همین دلیل، انبیاء بزرگ همتشان تشکیل چنین حکومتى بوده، مخصوصاً پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در نخستین فرصت ممکن، یعنى به هنگام هجرت به «مدینه» اقدام به تشکیل نمونه اى از این حکومت کرد.
از اینجا نیز مى توان نتیجه گرفت: چنین حکومتى تمام تلاش ها و کوشش هایش از جنگ و صلح گرفته تا برنامه هاى آموزشى، فرهنگى، اقتصادى و نظامى، همه در مسیر بندگى خدا، بندگى خالى از هر گونه شرک است.
ذکر این نکته نیز لازم است که: معنى حکومت صالحان، یعنى تمکین آئین حق و عبادت خالى از شرک، این نیست که: در چنان جامعه اى هیچ گنهکار و منحرفى وجود نخواهد داشت، بلکه مفهومش این است که: نظام حکومت در دست مؤمنان صالح است، و چهره عمومى جامعه خالى از شرک، و گر نه، مادام که انسان داراى آزادى اراده است، ممکن است در بهترین جوامع الهى و انسانى  احیاناً افراد منحرفى وجود داشته باشند (دقت کنید).

1 ـ در صورت اول جمله، جمله حالیه است براى ضمیر «هُم» که در آیات قبل آمده است، و در صورت دوم «لام» در تقدیر است، و در اصل «لِیَعْبُدُونَنِى» بوده (بعضى نیز احتمال جمله استینافیه را داده اند، ولى این احتمال ضعیف است).
2 ـ ذاریات، آیه 56.