جعل و پخش شایعات دروغین و نگران کننده، یکى از مهمترین شاخه هاى جنگ روانى توطئه گران است.
هنگامى که دشمن قادر نیست از طریق رویاروئى صدمه اى وارد کند، دست به پخش شایعات مى زند، و از این طریق، افکار عمومى را نگران، به خود مشغول ساخته و از مسائل ضرورى و حساس منحرف مى کند.
شایعه سازى یکى از سلاح هاى مخرب براى جریحه دار ساختن حیثیت نیکان، پاکان و پراکنده ساختن مردم از اطراف آنها است.
در آیات مورد بحث ـ طبق شأن نزول هاى معروف ـ منافقین براى لکه دار ساختن حیثیت پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) و متزلزل ساختن وجاهت عمومى او، دست به جعل نا جوانمردانه ترین شایعات و پخش آن زدند، و پاکى بعضى از همسران پیامبر بزرگ اسلام را ـ با استفاده از یک فرصت مناسب ـ زیر سؤال کشیدند، و براى مدتى نسبتاً طولانى چنان افکار مسلمانان را مشوب و ناراحت کردند که، مؤمنان ثابت قدم و راستین همچون مار گزیده به خود مى پیچیدند، تا این که: وحى الهى به یارى آنان آمد و چنان گوشمال شدیدى به منافقان شایعه ساز داد که درس عبرتى براى همگان شد.
گر چه در جامعه هائى که خفقان سیاسى وجود دارد، نشر شایعات یک نوع مبارزه محسوب مى شود، ولى انگیزه هاى دیگرى همچون انتقام جوئى، تصفیه حساب هاى خصوصى، تخریب اعتماد عمومى، لکه دار ساختن شخصیت افراد بزرگ، و منحرف ساختن افکار، از مسائل اساسى نیز، از عوامل پخش شایعات محسوب مى باشد.
این کافى نیست که: ما بدانیم چه انگیزه اى سبب شایعه سازى است، مهم آن است: جامعه را از این که آلت دست شایعه سازان گردد، به نشر آن کمک کند و با  دست خود وسیله نابودى خویش را فراهم سازد، بر حذر داریم، و به مردم توجه دهیم: باید هر شایعه را همانجا که مى شنویم دفن کنیم و گر نه دشمن را خوشحال و پیروز ساخته ایم، و گرنه، مشمول عذاب الیم دنیا و آخرت که در آیات فوق به آن اشاره شده خواهیم بود.