با توجه به این که کلمه «رَبِّ» مخفف «رَبِّى» به معنى «پروردگار من» مى باشد، آغاز این جمله، نشان مى دهد مخاطب، خداوند متعال است، ولى از آنجا که «ارجعون» (باز گردانید مرا) به صیغه «جمع» آمده، مخاطب نمى تواند خدا باشد، و جمع این دو تعبیر در جمله فوق سؤال انگیز شده است.
جمعى از مفسران معتقدند: مخاطب خداوند است و ذکر صیغه جمع در اینجا به عنوان احترام و تعظیم است (از این نظر که هر بزرگى اطرافیانى دارد) در زبان فارسى ما نیز معمول است که به مخاطب واحد، هنگام احترام «شما» مى گوئیم.
ولى با توجه به این که این تعبیر در زبان عربى، مخصوصاً در اعصار گذشته، رائج نبوده، و در قرآن نیز نمونه اى براى آن دیده نمى شود، ضعف این تفسیر روشن است.(1)
جمع دیگرى از مفسران گفته اند: مخاطب در واقع فرشتگان مرگ و قبض ارواحند، و گفتن کلمه «رَبِّ» یک نوع استغاثه به درگاه خدا مى باشد که در سخنان روزمره ما نیز فراوان است که: وقتى انسان در بحرانى سخت قرار مى گیرد، نخست به درگاه خدا استغاثه مى کند، و بعد از مردم یارى مى طلبد و فریاد مى زند: «اى خدا! اى خدا! مرا نجات دهید، به کمک من بشتابید».
این تفسیر صحیح تر به نظر مى رسد.

1 ـ بعضى از مفسران آیه 9 سوره «قصص» «قُرّةُ عَیْن لِى وَ لَکَ لا تَقْتُلُوهُ» را که از زبان همسر فرعون به هنگام گرفتن قنداقه موسى از آب مى باشد، نمونه اى از این تعبیر دانسته اند، که در آغاز آن مخاطب فرعون است، و در دنباله آن، مخاطب فرعون و اطرافیان او هستند که مأمور قتل پسران بنى اسرائیل بودند (دقت کنید).