همان گونه که سابقاً هم اشاره کرده ایم، تسخیر این امور، براى انسان از این نظر است که خدا آنها را خدمتگزار انسان قرار داده، و در مسیر منافع او مى باشند.(1)
و اگر مى بینیم در میان نعمت هاى زمینى، حرکت کشتى ها بر صحنه اقیانوس ها بالخصوص ذکر شده، به خاطر آن است که این کشتى ها در گذشته و حال مهمترین وسیله ارتباطى، انتقال انسان ها و کالاها از نقطه اى به نقطه دیگر بوده و هستند، و هیچ وسیله نقلیه اى تاکنون نتوانسته است جاى کشتى ها را در این زمینه بگیرد.
به طور قطع، اگر یک روز تمام کشتى ها بر صفحه اقیانوس ها از حرکت باز  ایستند، زندگى انسان ها به کلى مختل خواهد شد; چرا که راه هاى خشکى قدرت و کشش نقل و انتقال این همه وسائل و کالا را ندارد، مخصوصاً در عصر و زمان ما، با توجه به این که: مهمترین وسیله حرکت زندگى صنعتى بشر نفت است، و مهمترین وسیله براى انتقال نفت از نقطه اى به نقاط دیگر، همان کشتى ها هستند، اهمیت این نعمت بزرگ الهى آشکارتر مى شود; چرا که گاهى کار یک کشتى نفت کش غول پیکر را «ده هزار اتومبیل» هم نمى تواند انجام دهد! و انتقال نفت از طریق خطوط لوله نیز براى نقاط محدودى از دنیا امکان پذیر است.

1 ـ شرح مفصل این موضوع را در جلد یازدهم تفسیر «نمونه»، صفحه 167 به بعد، ذیل آیات 12 تا 14 سوره «نحل» و همچنین در جلد دهم، صفحه 120 به بعد، ذیل آیه 2 سوره «رعد»، بیان کرده ایم.