26وَ إِذْ بَوَّأْنا لِإِبْراهِیمَ مَکانَ الْبَیْتِ أَنْ لا تُشْرِکْ بِی شَیْئاً وَ طَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطّائِفِینَ وَ الْقائِمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ
27وَ أَذِّنْ فِی النّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجالاً وَ عَلى کُلِّ ضامِر یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجّ عَمِیق
28لِیَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ یَذْکُرُوا اسْمَ اللّهِ فِی أَیّام مَعْلُومات عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الْأَنْعامِ فَکُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِیرَ ترجمه:
26 ـ (به خاطر بیاور) زمانى را که جاى خانه (کعبه) را براى ابراهیم آماده ساختیم (تا خانه را بنا کند; و به او گفتیم:) چیزى را همتاى من قرار مده! و خانه ام را براى طواف کنندگان و قیام کنندگان و رکوع کنندگان و سجودکنندگان (از آلودگى بت ها و از هر گونه آلودگى) پاک ساز!
27 ـ و مردم را دعوت عمومى به حج کن; تا پیاده و سواره و بر مرکب هاى لاغر از هر راه دور به سوى تو بیایند.
28 ـ تا شاهد منافع گوناگون خویش (در این برنامه حیات بخش) باشند; و در ایام معینى نام خدا را، بر چهار پایانى که به آنان داده است، (به هنگام قربانى کردن) ببرند; پس از گوشت آنها بخورید; و بینواى فقیر را نیز اطعام نمائید!