بعضى دیگر جمله اول را اشاره به اعتقادات فاسد و خرافى آنها دانسته و جمله دوم را به برنامه هاى عملى غلط و انحرافى آنان.
ولى از آنجا که آیات قبل و بعد از آن، پیرامون مبانى اعتقادى و اصول عقائد است، بعید نیست هر دو جمله، اشاره به یک حقیقت باشد، و به تعبیر دیگر، طرفین نفى و اثبات یک موضوع است.
در جمله اول مى گوید: آنها بدون علم و دانش و صرفاً از روى تقلید و تعصب و هوا پرستى به مجادله درباره خدا و قدرت او برمى خیزند.
و جمله دوم مى گوید: کسى که دنبال علم و دانشى نیست طبیعى است که از هر شیطان طغیانگرى پیروى مى کند.
* * *