15- ترک نماز
فریضه بزرگ نماز به قدرى اهمیت دارد آیات و روایات بیشمارى در کتب معروف اسلامى درباره اهمیّت آنها وارد شده، و قرآن با صراحت ترک این فریضه را از اسباب سقوط در دوزخ شمرده است، آنجا که مى فرماید: گروهى از بهشتیان (اصحاب الیمین) در ارتباطى که از جایگاه خود با مجرمان دوزخى مى گیرند از آنها سؤال مى کنند: (ما سلککم فی سقر): «چه چیز شما را به دوزخ فرستاد»؟!.
آنها در پاسخ مى گویند، ما از نمازگزاران نبودیم، و مستمندان را اطعام نمى کردیم، و پیوسته با اهل باطل همنشین بودیم، و همواره روز جزا را انکار مى کردیم» (قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ المُصَلّینَ - وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ المِسْکِینَ - وَ کُنّا نَخُوضُ مَعَ الخائِضِینَ - وَ کُنّا نُکذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ) (سوره مدّثر آیات 39 تا 46).
گرچه در این آیه علاوه بر ترک نماز اشاره به سه گناه دیگر نیز شده است ولى ذکر ترک نماز به عنوان اوّلیه گناه به خوبى نشان مى دهد که تا چه حدّ ترک این فریضه الهى خطرناک است، به علاوه این امور چهارگانه هر کدام مستقلا مى تواند یکى از اسباب سقوط در دوزخ گردد (ترک اطعام مستمندان ظاهراً اشاره به منع حقوق واجبه است).
مسأله نماز آنقدر از نظر اسلام مهم است که طبق بعضى از روایات معروف، نخستین چیزى که از نامه اعمال به آن نگاه مى شود نماز است، اگر در نامه اعمال (به طور صحیح) وجود داشت به سایر اعمال نیک نگاه خواهد شد، و اِلا به بقیه نگاه نمى شود و چنین کسى روانه دوزخ مى گردد».(1)
این مطلب شاید به خاطر آن باشد که نماز سرچشمه زاینده ایمان و ضامن بقاى آن است، با ترک نماز اصل ایمان به تزلزل مى افتد و مى دانیم یکى از شرائط قبولى اعمال ایمان است که بدون ایمان چیزى پذیرفته نیست.
* * *

(1). به کتبا وسائل الشیعه جلد سوّم کتاب الصّلوة باب ششم و هفتم و هشتم و مخصوصاً صفحه 22 حدیث 10 و صفحه 19، حدیث 6.