11- دنیا پرستى
حبّ دنیا سرچشمه اصلى همه گناهان است و از عوامل مهمى است که گروه کثیرى از انسان ها را به دوزخ مى کشاند، چنانکه در آیه 18 سوره اسراء مى خوانیم: (مَنْ کانَ یُرْیدُ العاجِلَةَ عَجَّلنا لَهُ فیها ما نَشآءُ لِمَنْ نُریدُ ثُمَّ جَعَلْنا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلیها مَذْمُوماً مَدْحُوراً): «آن کس که فقط زندگى زود گذر (دنیاى مادى) را بطلبد، آن مقدار که بخواهیم به هرکس اراده کنیم از آن مى دهیم، سپس دوزخ را براى او قرار خواهیم داد که در آتش مى سوزد در حالى که نکوهیده و رانده (درگاه خدا) است»!.
یعنى چنان نیست که دنیا پرستان به تمام مقصود و منظور خود برسند، بلکه ممکن است با هزار گونه تلاش و تن دادن به انواع گناهان و جرائم سنگین به قسمتى از منظور خود نائل گردند، ولى کانون قهر و غضب الهى دوزخ در انتظار آنهاست، هم جسم آنها را مى سوزاند و هم به حکم اینکه «مذموم» و «مدحور» و رانده شده درگاه خدایند روح آنها را.(1)
* * *