بهشت درانتظار است!
در نخستین آیه هنگامى که اشاره به حرکت بهشتیان به صورت دسته جمعى و گروه گروه به سوى بهشت مى کند، مى فرماید: «تا هنگامى که به آن برسند و درهاى بهشت گشوده شود، و نگهبانان آن به آنها گویند: سلام بر شما» (حَتّى اِذا جاؤُها وَ فُتِحَتْ اَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَیْکُمْ)
از این تعبیر استفاده مى شود که به هنگام رسیدن بهشتیان به نزدیکى بهشت، درها گشوده مى شوند، و گویى بهشت در انتظار آنهاست و آغوش باز مى کند و آنها را به درون خود دعوت مى نماید، حتّى زحمت گشودن درها براى آنها وجود ندارد.
در آیه بعد همین معنا به تعبیر دیگرى منعکس است مى فرماید: (آنها به سوى باغ هاى بهشت باز مى گردند) «باغ هاى جاویدانى که درهایش به روى آنها کاملا گشوده است» (جَنّاتٌ عَدْن مُفَتَّحةً لَهُمُ الاْبْوابُ)
تعبیر به «مفتّحه» با توجه به اینکه از باب تفعیل است و در این گونه موارد مفهوم کثرت و تأکید را دارد ممکن است به این معنا باشد که نه یک در، بلکه همه درها، نه به صورت نیم گشوده، بلکه کاملا گشوده، در برابر آنها قرار دارد.
آیا این درها به خودى خود گشوده مى شود گویى داراى روح و حیات است و با نزدیک شدن بهشتیان به عنوان اداى احترام خود به خود گشوده مى شود؟
یا اینکه تنها با قصد و اراده و فرمان و بدون نیاز به هیچ واسطه دیگر باز مى گردد، یا فرشتگان و خازنان بهشت به علامت احترام قبلا آن را گشوده و بر کنار در ایستاده، و انتظار مقدم آنها را مى کشند، همان گونه که ما نسبت به میهمانانى که بسیار عزیز و محترمند چنین مى کنیم.
احتمال اوّل مناسب تر به نظر مى رسد، و ذکر صیغه مجهول مى تواند اشاره اى به آن باشد، و در عین حال انتظار فرشتگان و خازنان بهشت بر کنار درها نیز متناسب با آیه اوّل است.
* * *
بالاخره در سوّمین و آخرین آیه، سخن از ورود فرشتگان از درهاى مختلف بهشت است، و این بعد از استقرار بهشتیان در بهشت مى باشد، مى فرماید: «فرشتگان از هر درى بر آنها وارد مى شوند، و به آنها مى گویند: درود بر شما! به خاطر صبر و استقامتتان» (وَ الْمَلائِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ کُلِّ باب سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ)
آیا معناى این سخن آن نیست که تمام اعمال صالح که در حقیقت درهاى بهشتند در صبر و استقامت خلاصه مى شوند؟ (دقت کنید).