نعمت امنیت قطع نظر از ریشه هاى آن که به بعضى در بحث سابق اشاره شد در حد خود از بزرگترین نعمت هاى معنوى است که فقدان آن حتى براى یک لحظه دردناک است این حقیقت را کسانى در مى یابند که در بیابان هاى خطرناک، یا در مناطق جنگى که هر آن بیم موشک و بمباران مى رود قرار گرفته اند، آب زلال حیات در آنجا تیره و تار مى شود و ساعت ها و دقیقه ها سخت و سنگین مى گذرد و نقطه مقابل آن مناطق امن و امان است.(1)
قرآن درباره پرهیزگاران مى گوید: اِنَّ المُتقینَ فی مَقام اَمین «پرهیزگاران نه در جایگاه امن و امانند» (دخان 51) نه ترسى از هجوم شیاطین، نه سلطه طاغوت ها، نه حمله آفات و بلا، و نه هجوم غم و اندوه ها!
و نیز به همین دلیل در جاى دیگر مى افزاید: اُدْخُلُوا الجَنَّةَ لاخَوفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ: «داخل بهشت شوید در حالیکه نه ترسى دارید و نه غمى» (اعراف 49).
گاه تجربه کرده ایم تمام نعمت هاى مادى و وسائل پذیرائى براى یک نفرآماده است، اما غم و اندوهى که بر دل او سایه افکنده، یا ترس و خوفى که از درون او را آزار مى دهد، چنان پریشانش ساخته که مطلقاً به آن نعمت ها نگاه نمى کند، و کمترین اعتنایى به آن پذیرائى ها ندارد، اینجاست که حقیقت و عمق این تعبیرات قرآنى درباره بهشتیان را مى توان لمس کرد.
البته بهشتیان حتى در این دنیا نیز گوشه اى از این امنیت و آرامش را در سایه ایمانشان احساس مى کنند، و با تکیه بر حقیقت توکل، و روح رضا و تسلیم در برابر اراده حق، حتى در سخت ترین مشکلات آرامش خاصى برخوردارند: اَلا اِنَّ اَوْلِیاءَ الله لاخَوفٌ عَلَیْهِمْ وَلاهُمْ یَحْزَنُونَ... لَهُمُ البُشْرى فی الحَیاةِ الدُّنْیا و فی الاخِرةِ: «آگاه باشید دوستان خدا نه ترسى دارند و نه غمگین مى شوند... براى آنها شادى و سرور است در زندگى دنیا و آخرت»! (یونس 62و 64).
* * *

(1). تعبیر «آمنین» درباره بهشتى ها در 55 دخان و 46 حجر و «آمنون» در 37 نبأ آنجا که مى گوید و هم فى الغرفات آمنون نیز همین حقیقت را دنبال مى کند.