دیگر از کارهاى کلیدى بهشت همان اطاعت فرمان خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) است که در آیه 13 نساء آمده: وَ مَنْ یُطِعِ الله وَ رَسُوْلَهُ یُدْخِلْهُ جَنّات تَجْری مِنْ تَحْتِها الأنْهارُ خالِدیْنَ فیها وَ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ: «هرکس اطاعت خدا و رسولش را کند، او را در باغ هایى از بهشت وارد مى سازد که همواره از زیر درختانش نهرها جارى است، جاودانه در آن مى مانند و این پیروزى بزرگى است».(1)
تعبیر به «جَنّات»، دلیل بر تعدد باغ هاى بهشت است که هر کدام یکى از مقامات عارفان و صالحان و نیکان و پاکان است.
و تعبیر به تَجْری مِنْ تَحْتِها الأنْهارُ دلیل بر خرّمى و سر سبزى این باغ ها و نهایت لطف و زیبایى آنها است، زیرا درختانى که در کنار نهرها قرار دارند همیشه خرّم و سرسبز و زیبا و پرطراوتند!
تعبیر به خالِدینَ فیها (به طور جاویدان در آن مى مانند) علاوه بر اینکه احتمال فنا و سلب نعمت را که معمولا مایه نگرانى است از میان مى برد، از آنجا که به صورت «صیغه جمع» بیان نشان مى دهد که بهشتیان از نعمت اجتماع و انس با یکدیگر نیز بهره مندند، در حالى که در آیه بعد از آن که سخن از عصیان خدا و رسول و خلود در دوزخ مى گوید «خالداً» به صورت «مفرد» آمده که نشان مى دهد آنها در آنجا از تنهایى نیز رنج مى برند، گویى هریک در یک سلول انفرادى در آتش دوزخ محبوسند.
* * *

(1). همین معنا در آیه 17 سوره فتح نیز آمده است.