مسأله استقامت خمیر مایه همه کارهاى مثبت، و پایه اصلى هرگونه اطاعت و ترک معصیت است، بنابراین جاى تعجب نیست که یکى از اسباب مهم ورود در بهشت شمرده شود، چنانکه در آیه 12 سوره دهر مى خوانیم «خداوند به آنها (نیکان) به خاطر صبرشان بهشت و لباس هاى حریر (بهشتى) پاداش داده است»:
«وَ جَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِیراً».(1)
و به هنگام ورود در بهشت فرشتگان به آن ها خوشامد مى گویند: خوشامدى که دلیل عظمت مقام صابران است، مى گویند: «درود بر شما! به خاطر صبر و استقامتى که داشتید».
(سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ) (رعد 24).
مى دانیم آیه مورد بحث از آیات سوره دهر است که به گفته گروه کثیرى از مفسّران شیعه واهل سنت درباره علی و فاطمه و زهرا و امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) نازل شده، زیرا صبر و شکیبایى را در حد اعلى نشان دادند، و سه روز پى در پى، روزه خود را با آب افطار نمودند، و غذاى خویش را به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» بخشیدند، این همان صبر در برابر اطاعت است.
بدیهى است صبر و شکیبایى در برابر مشکلات و مصائب زندگى و ایستادگى در مقابل حوادث سخت، و همچنین صبر و شکیبایى در برابر عوامل پرهیجان گناه و معصیت نیز از کلیدهاى بهشت است.
قابل توجه اینکه در این آیه از میان تمام نعمت هاى بهشتى روى مسأله لباس هاى پر ارزش و زیبا تکیه شده است، این مطلب یا به خاطر آن است، این گروه از صابران علاوه بر اینکه غذاهاى خود را ایثارگرانه به گرسنگان مى دادند لباس هاى خویش را نیز به آنها مى بخشیدند و تنها به یک لباس ساده قناعت مى کردند، یا اینکه جمال ظاهر انسان در درجه اوّل با لباس است همان گونه که جمال باطن با تقوى و پرهیزگارى است که از آن در قرآن نیز به «لباس تقوى» تعبیر شده.