اما اصل جریان

SiteTitle

صفحه کاربران ویژه - خروج
ورود کاربران ورود کاربران

LoginToSite

SecurityWord:

Username:

Password:

LoginComment LoginComment2 LoginComment3 .
SortBy
 
قرآن و آخرین پیامبر
1 ـ شکست رومیان و پیروزى مجدد آنها2 ـ پیش بینى فتح مکه، و پیروزى دیگرى همزمان آن.

هنگامى که مسلمانان در مکه بودند و ظاهراً در نهایت ضعف و ناتوانى در برابر آینده اى تاریک و مبهم به سر مى بردند و اشراف قریش تسلّط فرعونى عجیبى بر مکه و اطراف آن داشتند، جنگى میان «ایرانیان» و «رومیان» درگرفت که منجر به شکست رومیان شد.

این جنگ در نزدیکى مرزهاى شبه جزیره عربستان روى داد.

دشمنان اسلام در محافل مختلف نشستند، و این حادثه را به فال نیک براى خود، و فال بد براى مسلمین گرفتند، زیرا معتقد بودند مسیحیان قدر مشترکى با مسلمانان دارند (قرآن عیسى را به عظمت یاد میکرد) همانطور که آنها از ایرانیان شکست خوردند، دار و دسته محمد (ص) هم به زودى نابود خواهند شد!.

این موضوع بر مسلمانان که در حالت بحران روانى خاصّى قرار داشتند گران آمد، در همین حال آیات بالا نازل گردید.

در این آیات ـ همانطور که اشاره کردیم ـ چند موضوع بچشم مى خورد:

1 ـ خبر از پیروزى قطعى رومیان (وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ).

2 ـ خبر از پیروزى مسلمانان بر کفّار، مقارن همان زمان (وَ یَوْمَئذ یَفْرَحُ المُؤمِنُونَ بِنَصْر اللّه).

3 ـ این حادثه ضمن چند سال آینده (سه تا نه سال) به وقوع خواهد پیوست (فی بِضْعِ سِنینَ).

4 ـ تصریح به قطعى بودن این وعده (لا یُخْلِفُ اللّهُ وَعْدَهُ).

هنوز نه سال نگذشته بود که این دو حادثه عیناً انجام یافت: رومیان در نبرد دیگرى بر ایرانیان پیروز شدند، و مقارن آن در روز جنگ بدر (و طبق پاره اى از تواریخ صلح حدیبیه) پیروزى مسلمانان بر دشمنان آشکار گردید.

جالب توجه اینکه این وعده در میان مسلمانان به قدرى قطعى و مسلّم بود که بعضى از مسلمانان با منکران در این باره شرط بندى کرده بودند، از جمله «ابوبکر» با «ابى بن خلف» بر سر این موضوع شرط بندى نمود.(1)

اکنون باید فکر کرد مسلماً پیروزى رومیان که تفوّق چشمگیر قاطعى بر سپاه ایران نداشتند، آن هم در طى چند سال، و مقارن آن پیروزى سپاه اسلام بر دشمنان نیرومند براى هیچ مردى سیاسى قابل پیش بینى نبود.

تازه به فرض اینکه چنین امرى قابل پیش بینى باشد حتماً باید با قید احتیاط و به صورت احتمال ـ آنچنان که عادت سیاستمداران و مفسران سیاسى است ـ ذکر شود نه با آن لحن قاطع و صریح و غیر قابل بازگشت.

به راستى اگر کسى متّکى به یک نیروى معنوى مافوق طبیعى نباشد چگونه جرأت میکند با آن قاطعیت خبر از دو حادثه بزرگ نظامى در آینده نزدیک بدهد در حالى که قرائن قطعى براى آن ظاهراً وجود نداشته باشد؟ اگر این وعده قطعى خلاف از آب درآید آیا بزرگترین حربه به دست دشمن نخواهد افتاد؟

ابنها دلیل بر این است که پیامبر از جاى دیگرى دلگرم بوده است.


1.مجمع البیان جلد 8 صفحه 295.

 

***

 

 

1 ـ شکست رومیان و پیروزى مجدد آنها2 ـ پیش بینى فتح مکه، و پیروزى دیگرى همزمان آن.
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma