ثالثاً ـ مرزهاى قراردادى و ساختگى که یکى از موانع بزرگ آمیزش اقوام و ملل، و سبب بروز ناهماهنگیها در بخشهاى مختلف جهان، و یکى از علل تقسیم کشورهاى دنیا به کشورهاى «توسعه یافته» و «عقب مانده» و «در حال توسعه» است، و بالاخره یک نوع عامل سلب آزادى مى باشد، از میان برداشته و آنها را به رسمیت نمى شناسد.
همه دنیا را کشور واحد و ملک خدا میداند و مى گوید: یا عِبادِیَ الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضی واسِعَةٌ فَإِیّایَ فَاعْبُدُونِ (عنکبوت ـ 56): «اى بندگان با ایمان من، زمین من گسترده و پهناور است (هر کجا میخواهید بروید) و مرا پرستش کنید».
و به این ترتیب به انسان آزادى در مسیر بندگى خدا، و در راه کمال مطلق، داده است.
***