ثانیاً ـ قرآن استعمار و استثمار انسان را بوسیله انسان، سرچشمه فساد در روى زمین میداند، و آنرا به شدت محکوم میکند: إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِی اْلأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِیَعًا یَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ یُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ وَ یَسْتَحْیی نِساءَهُمْ إِنَّهُ کانَ مِنَ الْمُفْسِدینَ (قصص ـ 4): «فرعون در روى زمین طغیان نمود و اهل آنرا به دسته ها و طبقه ها تقسیم کرد، جمعى از آنها را ناتوان (و اسیر و مستعمره خود) مى شمرد، پسرانشان را بقتل میرساند (تا نیروى فعال انسانى آنها را نابود کند) و دخترانشان را (براى خدمت) زنده نگه میداشت، حقاً او از مفسدان بود».
قرآن مى گوید; حکومت روى زمین حق صاحبان زر و زور نیست، بلکه حق خاص «بندگان صالح خدا» است: أَنَّ اْلأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحُونَ (انبیاء ـ 105) «بندگان شایسته ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد».
***