مسأله 414ـ استعمال بوى خوش، مانند انواع عطرها، مُشک، زعفران، گلاب و غیر آن، خواه از طریق بوییدن باشد، یا مالیدن بر بدن و لباس، یا پراکندن در فضاى اطاق به وسیله اسپرى، یا خوردن غذاهاى معطّر، بر مرد و زن مُحرم حرام است.

مسأله 415ـ خوردن میوه هاى خوشبو مانند سیب و پرتغال و مانند آن مانعى ندارد; ولى بهتر است از بوییدن آنها خوددارى شود.

مسأله 416ـ احتیاط واجب آن است که از تمام انواع گلها و سبزیهایى که بوى خوش مى دهد اجتناب شود.

مسأله 417ـ خرید و فروش عطریّات در حال احرام اشکالى ندارد، ولى نباید حتّى به عنوان امتحان آنها را ببوید، یا استعمال کند.

مسأله 418ـ احتیاط آن است که محرم از «دارچین»، «زنجبیل»، «هِل» و هر آنچه بوى خوش دارد، اجتناب کند.

مسأله 419ـ محرم نمى تواند با صابونهاى عطرى، یا شامپوهاى معطّر، خود را بشوید، و لازم است از گذاشتن این گونه اشیاء در کنار لباس احرامى خود، که سبب بو گرفتن آنها مى شود، خوددارى کند.

مسأله 420ـ هرگاه محرم در جایى قرار گیرد که بوى خوش در آنجا باشد، باید چیزى در برابر بینى خود بگیرد که بوى خوش را استشمام نکند; مگر این که موجب عسر و حرج شود، ولى اگر از محلّى بگذرد که بوى بد در آنجاست، نباید بینى خود را بگیرد، امّا مى تواند به سرعت از آنجا بگذرد.

مسأله 421ـ اگر ناچار شود لباسى که بوى خوش مى دهد بپوشد، یا غذایى که بوى خوش دارد بخورد، باید چیزى در برابر بینى خود قرار دهد که بوى خوش را استشمام نکند; مگر این که موجب عسر و حرج شود.

مسأله 422ـ مشهور آن است که استعمال خلوق کعبه (چیزى که کعبه را با آن خوشبو مى کنند) حرام نیست; ولى چون معلوم نیست خلوق کعبه چیست احتیاط آن است که از بوى خوشى که فعلا به کعبه مى مالند نیز اجتناب شود.

مسأله 423ـ اگر عمداً بوى خوش استعمال کند، کفّاره آن بنابر احتیاط واجب یک گوسفند است.

مسأله 424ـ اگر در زمان واحد به طور مکرّر بوى خوش استعمال کند، بعید نیست یک گوسفند کفایت کند; ولى احتیاط در تعدّد است، و چنانچه در زمانهاى مختلف از بوى خوش استفاده نماید، تکرار کفّاره را ترک نکند، و اگر پس از استفاده از بوى خوش کفّاره دهد، و دوباره بوى خوش استعمال کند، واجب است مجدّداً کفّاره دهد.